'We bleven fietsen, fier dat we waren.'
smove.be
“Autominderen doe je gewoon, omdat er ergens een klik was dat het anders kon, anders en vaak beter, anders en meestal gezonder, anders en dikwijls goedkoper”. Zo begint de bijdrage van Els Lanneau aan SMOVE.be. Els zit dagelijks met collega's op de fiets langs het kanaal Bossuit-Kortrijk, van Avelgem naar haar werk bij Bekaert in Zwevegem, van de Schelde naar de Leie, en dat ze daar voorstander van is mag blijken uit onderstaand relaas.
Een uitdaging, een voorzichtig doel
Als ik fiets, dan staat mijn auto stil... 's Morgens naar het werk een enkele rit van 13 km en toch om kwart voor 8 beginnen op bureau, niet altijd evident. Een uitdaging maar het wende, de fietscompagnons maakten het haalbaar. Samen met 2, soms met 3. Van een voorzichtig doel, 3 dagen per week gingen we naar volle weken, van een maand naar een seizoen, van seizoenen naar het jaar rond. Gestart op 31 maart 2014 en eigenlijk niet meer opgehouden.
Een zoektocht
Het gestructureerd fietsen moeten leren : welke kledij, rugzak of fietstas, leder schoenen drogen traag, een jeans is niet comfortabel... Even stoppen bij de winkel ?Ja, zelfs mijn winkelgedrag wijzigde naar wat er in mijn fietstas kon. September en oktober 2014 waren uitzonderlijk zacht. We bleven fietsen. De bladeren vielen, de omhoog stekende boomwortels in het asfalt waren niet meer zichtbaar en het werd donker 's morgens om 7u en 's avonds op de terugweg... Die koersbandjes waren echt niet meer veilig. Ander fietsmateriaal zoeken en vinden : een mountainbike op slicks, lichte voorwielvering en baanvast zonder veel inboeten aan snelheid. Donker is echt wel donker ! Verlichting zoeken en vinden 2000 Lumen, dat verlicht voor 2 fietsen :-). Een fluo-vest.
En toen... de winter
We haalden fietsdag 100 en deelden dat met collega's en vrienden. De temperaturen zakten. Het werd koud en soms mistig. Extra knipperlichten op helm. We kleedden ons met een extra laagje en leerden de graden en de windrichting kennen. We bleven fietsen december en januari. Fier waren we. Wie had dat ooit durven denken ? We fietsten de jaarwissel en zagen de dagen traag weer langer worden.
Vallen en weer opstaan
Januari zat er bijna op. De start van een volledig fietsjaar lonkte. Een hevige regenval in de namiddag, een slecht onderhouden fietspad, veel water, diep, een ongelukkig maneuver en een val. Niet erg, weer op de fiets, op adrenaline naar huis. Toch niet goed, schouder gekwetst, fiets noodgedwongen op stal, soms een dag proberen, met 1 hand aan het stuur, nee, nog niet. En dan, eindelijk na 6 tot 8 weken weer op de fiets, 1 dag, 2 dagen, een week. "Welcome back", klonk het in mijn hoofd. Ik had het zo gemist. De beweging, de buitenlucht 's morgens, met gloeiende wangen het bureau binnenstappen, de zuurstof tot diep in mijn longen. Ik wil het niet meer missen, mijn huisgenoten waarschijnlijk ook niet, ik ben een ander mens als ik thuis kom na het werk!