Visindustrie

Noble House

 

In Europa is 88 procent van de visbestanden al overbevist of ingestort. Er is weinig reden tot optimisme, want voor 2012 zijn de door wetenschappers geadviseerde quota door de Europese visserijministers al met 40 procent overschreden. Als er echter niets verandert, voorspellen wetenschappers dat de zeeën tegen 2048 leeg zullen zijn. Ook in een rapport van de VN wordt voorspeld dat er tegen 2050 geen vis meer zal zijn. De Europese sector gaat dan maar andere wateren leegvissen, maar lokale vissers delen niet in de winst. Een bijkomend probleem is dat veel van de gevangen vis uiteindelijk verwerkt wordt tot voer voor andere dieren.

 

Ieder jaar worden ongeveer 45 miljard kilo zeedieren uit zee gevist die we kunnen omschrijven als bijvangst. Dat zijn dieren die men niet wil of mag vangen en in 99 procent van de gevallen dood overboord worden gegooid. Het gaat dan niet enkel om vissen, maar ook walvisachtigen, dolfijnen, zeeschildpadden en zeevogels.

 

Overbevissing heeft verschillende vissoorten in de problemen gebracht. Blauwvintonijn en Atlantische kabeljauw zijn twee bekende vissoorten die we in de toekomst misschien nooit meer op ons bord zullen krijgen.

 

De kabeljauwpopulatie in de Noordzee is drastisch aan het slinken. Dat blijkt uit onderzoek van het Britse overheidsinstituut Cefas. Volgens het instituut is het alarmerend dat vorig jaar in geen enkele haven waar het onderzoek werd uitgevoerd, een kabeljauw van 13 jaar of ouder aan land is gebracht. Zo'n volwassen kabeljauw (deze vissoort kan tot 25 jaar worden) wordt vruchtbaarder met het ouder worden. Daarom trekken heel wat experts aan de alarmbel.

 

Vijf van de acht soorten tonijn in onze oceanen staan op het punt uit te sterven. Als er geen onmiddellijk wereldwijd vangverbod komt, is hun lot nu al bezegeld. De drie andere soorten doen het niet veel beter. Dat blijkt uit een nieuw onthutsend rapport van de IUCN, die gepubliceerd wordt in het gereputeerde blad Science. Als er niks snel verandert, bestaat de kans dat u in 2020 geen tonijn meer kan kopen in uw supermarkt.

 

De helft van de opgelegde quota's wordt systematisch overschreden, en de Europese vissers halen 3,5 keer meer diepzeevis binnen dan ze mogen. Sommige landen gaan zelfs 10 tot 28 keer over het toegelaten quotum. Vissers gaan ook steeds diepere gronden opzoeken om hun vangst binnen te halen, omdat de visgronden uitgeput geraken. Zo zitten ze gemiddeld 59 meter dieper te vissen voor alle soorten de jongste jaren, en verschoof het gemiddelde voor diepzeevis van 407 naar 535 meter.

 

85%: Het percentage van de visvoorraad die minstens maximaal wordt uitgebuit of die volledig uitgeput is of aan het herstellen is.

 

3 miljard: Het aantal mensen die wereldwijd afhankelijk zijn van vis voor minstens 15 procent van hun dierlijke eiwitten.

 

540 miljoen: Aantal mensen die rechtstreeks of onrechtstreeks van visserij afhankelijk zijn om te overleven. Dat is 8 procent van de wereldbevolking.

 

40%: Zoveel van de gevangen vis wordt weggegooid als bijvangst of is op een illegale manier gevangen.

 

 

Plastic in de zee is plastic in jou

​

"De oceaan is een toiletpot voor al onze chemische verontreinigende stoffen en afval in het algemeen," zegt Chelsea Rochman, onderzoeker aan de Universiteit van California in een recente studie in Nature, Scientific Reports. Uiteindelijk komen deze gifstoffen hoog in de voedselketen terecht, in wilde vis, in gekweekte vis en in de mens, die deze vissen eet.

 

Hoe hoger in de voedselketen, hoe meer chemicaliën worden geabsorbeerd. De grootste, vetste vissen, zoals tonijn en zwaardvis, hebben daarom de hoogste niveaus van kwik, polychloorbifenylen (PCB's) en andere dioxines.

 

Zeedieren krijgen ook veel chemische stoffen binnen uit het plastic afval dat ze ongewild opeten. Er drijven hele plastic eilanden rond in de oceanen, in totaal zo’n 50 keer de oppervlakte van België! En minder zichtbaar zwemmen er ook miljarden kleine kunststof deeltjes in de zeeën, fijn gemalen door de getijden.

 

Wetenschappers (Rochman) vroegen zich af welke rol kunststoffen spelen bij de overdracht van chemicaliën in de voedselketen. Zij deden een onderzoek met medaka’s, de Japanse rijstvis, die vaak gebruikt wordt in experimenten.

 

Een eerste groep medaka’s kreeg gewone vis te eten, een tweede groep kreeg vis met 10 procent 'schone' plastic (zonder verontreinigende stoffen) te eten en een derde groep kreeg een dieet van vis met 10 procent plastic, afkomstig uit de Baai van San Diego. Twee maanden later trof men in de derde groep met het plastic-uit-de-zee-dieet veel hogere niveaus van verontreinigende stoffen.

 

"Plastic uit de oceaan blijkt een spons voor chemicaliën te zijn" aldus Rochman . "Als plastic interageert met de sappen in de vismaag, komen de chemicaliën los van het plastic en worden ze  overgebracht in de bloedbaan en de weefsels." Bij de medaka’s op het zeeplastic dieet werden ook meer leverproblemen en tumoren teruggevonden.

 

​

Vis is mis

​

Wilde vis eten blijkt dus niet zo gezond, omdat de vis vol plastic en chemicaliën zit. Om toch maar genoeg ‘gezonde’ omega-3 vetzuren binnen te krijgen schakelen veel mensen daarom over op gekweekte vis.

 

Maar gekweekte vette vis mag dan wel omega-3 bevatten in de vorm van EPA en DHA, vette vis bevat geen essentiële omega-3 vetzuren (ALA EN LA). Essentieel betekent: 1. dat ons lichaam deze omega’s niet kan aanmaken en 2. dat ons lichaam niet zonder deze omega’s kan. Dus beter geen vis voor de juiste omega-3, maar wel plantaardige olie die alfa-linoleenzuur (ALA) bevat, het omega-3 vetzuur dat wel essentieel is.

 

Gekweekte vis bevat ook zware metalen, toxische en hormoonontregelende stoffen, pesticiden, antibiotica, kleurstoffen, slachtafval, zenuwgif ... Het is duidelijk: gekweekte vis is geen gezond alternatief voor vlees.

 

​

Wat je niet wilt weten over gekweekte zalm

​

Zalm wordt gekweekt in kooien: gemiddeld 27 zalmen in een badkuip, veel te dicht op elkaar. De zalmen worden vaak doodgeknuppeld of hun kieuwen worden weggesneden terwijl ze nog leven. Kleinere zalmen worden vaak niet eens gedood. Ze worden op het ijs gegooid en stikken langzaam. Om één kilo zalm te kweken moet daarenboven vijf kilo andere vis gevangen worden.

 

Een viskwekerij met 200.000 zalmen produceert zeker zoveel uitwerpselen en antibiotica als een stad met 65.000 inwoners. De uitwerpselen zinken naar de bodem en zijn een broeihaard van ziektes. Om deze ziektes te bestrijden gebruiken de kwekerijen o.a. grote hoeveelheden antibiotica. De antibiotica blijft in de vis zitten en komt zo in je lichaam terecht. Vooral aanstaande moeders, foetus en baby’s moeten heel erg voorzichtig zijn. Jaarlijks worden naar schatting 600.000 kinderen geboren met een verstandelijke afwijking of een motorisch probleem door het eten van vis vol pesticiden en antibiotica.

 

De uitwerpselen van zalmen trekken ook parasieten en wormen aan. Om die onder controle te houden worden weer pesticiden gebruikt. Die pesticiden zijn bedoeld om de hersenen van visparasieten aan te tasten, maar kunnen ook schade berokkenen aan jouw hersenen met ADHD, Alzheimer, Parkinson, dementie, .... tot gevolg.

 

Een van die pesticiden is het giftige zenuwgas (Endosulfan). Zenuwgas is overal verboden behalve in de aquacultuur. Het zenuwgas stapelt zich op in de vissen en komt zo in je lichaam terecht, net als de pesticiden Cypermethrin, deltamethrin, emamectin, teflubenzuron en azamethiphos, allemaal irriterend voor ogen, huid en luchtwegen en gevaarlijk voor het zenuwstelsel. In zalm worden ook sterk verhoogde en gevaarlijke waarden van Arseen, PCB’s, dioxines, dieldrin en toxaphene genoteerd. Omdat zware metalen en gif in het vet van de zalm worden opgeslagen, worden tot 9 miljoen keer meer resten van pesticiden in de zalm gevonden dan in het water waarin hij zwemt.

 

Sinds 1 juni 2013 mag er door een beslissing van de EU opnieuw slachtafval in het zalmvoer gemengd worden. Dat was verboden sinds de dolle koeienziekte (BSE).

 

Om de zalm mooi roze te maken krijgt gekweekte zalm een kleurtje door het synthetische Carophyll en Astaxantin. En zalm wordt vaak gerookt met liquid smoke, dat FF-B en AM 1 bevat en het DNA kan beschadigen.

​

​

Wat je niet wilt weten over scampi's

​

De kweekvijvers hebben 38 procent van de mangroves in de wereld onherstelbaar vernietigd. Om vijf kilo scampi’s te kweken, is 13 vierkante kilometer mangrove nodig.

 

Scampi’s worden gekweekt in water dat wordt ‘verrijkt’ met chemicaliën zoals ureum, monocalciumfosfaat en diesel. De scampi’s krijgen pesticiden, antibiotica, borax en pisciciden toegediend tegen ziektes en schimmels. Bij tests werden echter nog steeds 162 bacteriën gevonden op scampi’s, waarvan 10 al resistent zijn tegen antibiotica.

 

Wilde scampi’s zijn niet veel beter: per kilo wordt 5 tot 18 kilo aan ongewenste diersoorten gevangen (haaien, zeesterren, zeeschildpadden, …).

​

​

Wat je niet wilt weten over tonijn

​

Alle commerciële soorten tonijn zijn overbevist. We zijn de tonijn aan het uitroeien. Tonijn kweken kan haast niet, omdat het veel te duur is. Misschien kan de tonijn zich van de uitsterving redden door zo giftig te worden dat we hem niet meer kunnen eten. Wanneer gevist wordt op tonijn op een manier die dolfijnen spaart, gaat dat ten koste van andere dieren (onvolgroeide tonijnen, haaien en roggen, zeeschildpadden, albatrossen, …).

Tonijnsla en sushi zijn de belangrijkste oorzaken van voedselvergiftigingen (scombrotoxine).

 

In tonijn zitten zware metalen, in het bijzonder methylkwik. Methylkwik is een bijproduct van de verbranding van fossiele brandstoffen, dat in het water belandt, geabsorbeerd wordt door algen, die door kleine visjes worden gegeten, die door tonijn worden gegeten. In de duurdere soorten tonijn zit meestal meer methylkwik dan in goedkopere. Duurdere tonijn komt van grotere tonijn. Hoe groter de tonijn, hoe langer hij geleefd heeft, en hoe meer kwik hij in zijn lijf heeft geaccumuleerd. Methylkwik is verantwoordelijk voor haaruitval, geheugenverlies, darmproblemen, hartkloppingen, hoofdpijn, …. . Mensen met te hoge concentraties methylkwik in hun lichaam hebben 70 procent meer kans op een hartaanval. De halveringstijd van methylkwik in het menselijk lichaam gaat van 50 dagen tot een jaar.

 

Omdat tonijn zo zeldzaam en duur is geworden, is 60 procent van wat verkocht wordt als tonijn zelfs helemaal geen tonijn. Er is haast geen controle. Heel vaak wordt escolar of botermakreel  geserveerd. Escolar is verboden in Japan en Italië en in Canada, Zweden en Denemarken mag hij alleen verkocht worden mits een heel expliciete waarschuwing. Omdat er in escolar een sterk laxerende olie (gempylo-toxine) zit, krijg je er nl. diarree van.